Japonya’da hamilelik sürecini detaylı bir biçimde anlattığım yazı için, buraya tıklayabilirsiniz
Türkiye’de doğum tecrübem olmadığını belirterek başlamak isterim. Ancak çevremde hem ailemden, hem de arkadaşlarımın doğum süreçlerini yakından takip ettiğim için oldukça fazla bilgi sahibiyim. Bu yazıda kıyaslamayı başta yapacağım, hastane çalışanlarının tavrı inanılmaz farklı ve insani. Kendinizi çok iyi ve önemli hissediyorsunuz ki bu anne psikolojisi açısından çok önemli.
Şimdi gelelim Japonya’da Doğum sürecine.
Hamilelik sürecinde herhangi bir olumsuz durum olmadığı sürece burada normal doğum yapılıyor. Doğumların %80’inden fazlası normal doğum olarak gerçekleşiyormuş. Bu oran her yıl daha da artıyor. Benim de hamilelik sürecimde herşey rutin ilerlediği için normal doğum olacağı doktorum tarafından söylendi. Bana epidural anestezi seçeneği de sunulmadı. Ancak doktoruma sorduğumda böyle bir seçenek olduğunu söyledi. Ben de tavsiye edip etmediğini sordum, doktorum riskleri olabileceğini söyledi. Yani daha fazla ücret verecek olmama rağmen bana tavsiye etmedi.
40. haftada, bebeğin öngörülen doğum tarihinden bir gün önce kontrolüm vardı. Henüz doğum da yakın görünmüyordu doktorum eylem indiksüyonu ile müdahale ederse hızlanacağını söyledi, biz de kabul ettik. Rahim ağzını yumuşatmak için ilaçsız, elle müdahaleymiş. Bir çok arkadaşım 40. haftayı geçtiği için Türkiye’de sezaryen doğuma alınmıştı böyle basit bir yöntemin olması beni şaşırttı doğrusu. O gün içinde normal hayatıma devam ettim. Akşam 12 gibi sancılarım başladı. Hastaneye telefon edip sancılarımın 4 dakikada bir olduğunu söyledik, onlar da bize hemen hastaneye gelmemizi söylediler. 2’de hastaneye gittim kapıda bir görevli bizi karşıladı. Ebeler kontrol etti ve beni bir odaya aldılar. Eşimle birlikte bu odada sancılarımızın doğal yoldan gelip gitmesini bekledik. Bana herhangi bir ilaç vs vermediler. Her yarım saatte bir ebe gelip kontrol etti ve 5’te doğum odasına aldılar.
Eşim de doğuma benimle birlikte girdi. Fotoğrafı onlar söylemeden çekmemizi söylediler, doğum anının tamamını fotoğraflamamıza izin verilmedi. Yatağın arka kısmında bir yükselti ile onun ön kısma geçmesi engellenen bir düzenek hazırlanmıştı. Doğumhane oldukça sıcaktı. 4 ebe vardı ve doğumun erken olduğunu söylediler, doktora telefon ettiler. Ebeler beni doğuma hazırladı ve direktiflerle beni yönlendirdiler. Daha önce eğitimlerde de nasıl olacağını öğrenmiştik. 5.52’de kızım dünyaya geldi. Onu karnıma koydular ve eşime fotoğrafını çekebilirsin dediler. Biz heyecandan unutmuştuk.
Doğumdan sonra eşimi dışarı çıkardılar ve doktor benim dikişlerimi aldı. Bu arada bebeği temizlediler, boyu, kilosu vs ölçtüler. Birkaç defa sildiler, yıkadılar ve her birinde ebe eldivenlerini değiştirdi. Sonra emzirmem için göğsüme yatırdılar emebiliyor dediler. Bebeği babasına gösterdiler ve dinlenmem için beni bir odaya aldılar.
Sabah 8’de sancı çektiğim adaya yemek geldi ve birşeyler yedim. Çok acıkmıştım. Bebeği 5 dk görmem için getirdiler, sevdik koklaştık. Sonra tuvaletimi yapıp yapmadığımı sordular, yapmadığım için idrarımı mesaneden çıkardılar ve beni odama aldılar. Gün boyunca dinlenmemi söylediler. Bu gün bebeği emzirmem vs istenmedi.
Bundan sonraki 5 gün boyunca hastanede kaldım, bu süreci ayrı bir yazı olarak yazacağım.
Japanese Man and Turkısh Woman